CXXIV τέως δὲ κούφοις πνεύμασιν βόσκου νέαν ψυχὴν ἀτάλλων, μητρὶ τῇδε χαρμονήν. Suspiciens fagi contento lumine frondes aestiva reficit membra natator aqua; quam facili motu lucentes porrigit artus, dumque coruscantem discutit ore comam, murmurat haec secum, fallentia nubila visum increpitans-a! quam dulce volare foret! aspernare senem, si vis: audacia ride verba-leves levibus risibus adde iocos. quid voluit vates fatuus sibi? quid velit, immo nesciat ingenua simplicitate puer. dum ventura videns clamo, "mihi crede, volabis"; nare homini fas est: quis tamen esset avis? nil hodie curas, nisi qua redimita corolla sit soror; integrum pectus amore vacat. qui matrem deceant lapides, quae serta capillos cingant artificum fraude polita, rogas. tardius accedant lentis ingressibus horae ; sub fago gelida sit tibi longa quies. ingenium pennas et amor dabit; at breve mecum, me duce securum tende parumper iter. fac pateant dulci mentis secreta loquella, pelle vagas pecudes, lilia frange manu. sucus ubi sistet, fient ubi germina flores, fructum alii carpent:-a! miser occidero. CXXV E. D. S. GRATA SUPERVENIET QUAE NON Non vana tellus semina condidit! non tenuis caput herba tollat; vitale semper germen humo viget; CXXVI A BALLAD OF DREAMLAND I hid my heart in a nest of roses, Why should it sleep not? Why should it stir? Lie still, I said, for the wind's wing closes Only the song of a secret bird. The green land's name that a charm encloses, It never was writ in the traveller's chart, And sweet on its trees as the fruit that grows is, It never was sold in the merchant's mart. The swallows of dreams through its dim fields dart, Envoi In the world of dreams I have chosen my part, To sleep for a season and hear no word Of true love's truth or of light love's art, Swinburne CXXVI PERVIGILIUM SOMNIORUM Cor latet mi; quis latebris? in rosarum nidulo in cubili molliore candida et molli nive cor quiesce! ventus alas ecce componit suas, aibam; an est quod usque sentis, vulnus ut sentis, malum? terra mira, quae magi vim passa quandam est carminis, delitet; geographorum charta nomen haud refert. dulcia arbustis videre poma ibi est crescentia, dulcia in foro sed illa poma venum non eunt; somnia errant, non chelidon, prata per sublustria; arborum modis soporis mussitant cacumina ; non sonu rauco cietur cerva silvestris canum ; vox ciet, vias latentis vox avis per avias. certum ibi est in somniorum deviis mihi locis paululum dormire, qua iam nec sonent per somnia vera amoris verba veri, falsa verba nec vagi, sola sed vias latentis vox avis per avias. CXXVII FROM 'THE RUBÂIYAT OF OMAR KHAYYÂM’ But lately, by the Tavern Door agape, Came shining through the Dusk an Angel Shape He bid me taste of it; and 'twas-the Grape ! The Grape that can with Logic absolute The mighty Mahmúd, Allah-breathing Lord, Why, be this Juice the growth of God, who dare A Blessing, we should use it, should we not? I must abjure the Balm of Life, I must, Oh threats of Hell and Hopes of Paradise! Strange, is it not? that of the myriads who CXXVII Νῦν μὲν πίνοντες τερπώμεθα καλὰ λέγοντες· Limina mi nuper stanti ad reserata tabernae agmina doctorum decies septena virorum inter se certant; dixerit uva, silent; plumbea materies, hominum genus unde creatum est, aurea contactu, nec mora, vitis erit. consulit haec nobis vates verissima, magni quae mentem inspirat laetitiamque dei, terroresque animi dubios curasque malignas fulmineo victrix hinc procul ense fugat. si deus ipse dedit, quis curvae vimina vitis audeat imprudens insimulare doli? si bona sunt, utenda negas? sin tristia, tales dic mihi quem laqueos apposuisse putem ? quid? poenas, quarum auctor abest mihi certus, inanes praemetuens, laeta vite carere velim ? divinive magis potus spe captus habendi, ipse calix olim quum modo pulvis ero? Tartareasque minas, sperataque gaudia caeli non moror; hoc certum est, haec mea vita fugit. caetera falsa ferunt; alios non noverit ortus qui semel expansa flos tibi fronde perit. hoc fueris mirata, hominum tot milia mortis priscorum obscuras ante subisse fores, nec quemquam rediisse viam qui panderet atram, quam nisi calcatam noscere fata vetant. |