CXVII ἁνὴρ γὰρ οὐ στενακτός Te semel o iterumque sinant meminisse dolores risit in interitu quem mors semel abstulit: at tu nonne peragrasti sola Acheruntis aquas ? sola doles: illi datur intemerata voluptas, ille incorruptis gaudet imaginibus. illi, si qua inhonesta homines, si qua impia norint, foverat; urget hiemps: ut venit, ille fugit. CXVIII Ast inter medios tremulum Medea per aequor litora prospectans, animo permulta volutat, muta tuens; mox quae secum pretiosa ferebat scrutatur cistamque capit qua plurimus intus annulus ac torques; detractamque inde coronam siccis pallentem foliis capiti indere pergit. iamque ubi flaventi paullum distabat harena, stans celsa in puppi, qui vos, ait, acria quondam pectora, torpor habet? quidve has spectatis ad oras suffusi lacrimis oculos lentisque lacertis, et trepidat magno turbatum pectus amore? at procul iste animis abeat furor; excitat ignem perpetuum hic Circe, superum de sanguine monstrum, Circe feminei generis doctissima, prudens fingere delicias, quas siquis senserit amens appetere incassum nunquam desistet, at illum labentes domitis hebetabunt sensibus anni inclusum forma deformi et pelle ferina. CXIX Then what charm company Can give, know I,-if wine Go round, or throats combine To set dumb music free. Or deep in wintertide I love my own fireside Then oft I turn the page Or if grave study suit While pleasure yet can be R. Bridges. CXIX DISSOLVE FRIGUS, LIGNA SUPER FOCO LARGE REPONENS Quantum hospitalis mensa iuvet viros, turba frequens ciet ore Musam. ante Larem proprium sedere. Graecia cui spoliata cedit. ediderit: modo me Platonis sermo volentem: fas ab umbris ambo animas revocare, menti quas dextra dum praestant fruendas CXX FROM 'THE SONG OF THE LAUREL' (1) Under Olympus, divinity-haunted, Lies a rich valley, Apollo, of thine; Lowland and upland, with grey olive planted, Lovely in spring, but in summer divine. Deep in its heart, where the gorges are narrow, Moist with the foam-dew afloat from the glen, Silver Peneius, a white water arrow, Enters in thunder and issues again. Hither at morn, when the mountain in shadow Chasing the bee, and outsinging the bird; Voices as sweet by our rivers are heard. Couched in mid cover, the singer Apollo, God of the forest and king of the bow, Watching his deer as they drank in the hollow, Marked the divine apparition below. Glowing immortal had seldom beholden Bosom more snowy or sunnier hair, And in the prime of the age that was golden, Gods were but frail when a Naiad was fair. CXX AUREA PRIMA SATA EST AETAS (1) Sanctus ubi, divom sedes, exsurgit Olympus, numine Phoebeo vallis opima iacet: sunt iuga; sunt latebrae, pallens ubi frondet oliva; vere placent, vernas duplicat aestus opes. est ubi in angustas se contrahit intima fauces vallis, et excusso spumea rore madet: Peneus vitream torquens argenteus hastam huc ruit, hinc resonis turbidus exit aquis. mane erat, et leni se mons involverat umbra, nec medio sensit spicula saeva die: Naiadumque cohors per roscida prata vagantum nectebat roseis iuncea vincla comis. it Venus, it talos cytiso contecta Voluptas; vincit apem cursu, carmine vincit aves. non tam iucundos, ex quo mortalia vexat impietas, captant flumina nostra sonos. at deus in multa corylo latitabat Apollo, quem silvae dominum, quem sua tela vocant. dumque notat cervos ima sub valle bibentes, cernit flumineas obstipuitque deas. pectora cum nivibus certant, cum sole capilli, qualia vix Phoebi noverat ante furor: et nova dum tellus, atque aurea saecla vigebant, |