OF THE WIND EUROCLYDON. ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ. ΩΣ δε εκε Κ Ε Φ. κζ. του ΤΕ δε εκρίθη τα αποπλειν ἡμας εις την Ιταλιαν, παρεδίδεν Παυλον και τινας ἑτερες δεσμώτας ἑκατον αρχη, ονομάζι Ιελιων σπειρης Σεβας της. Επιβανες δε πλοιῳ Αδραμυτζηνῳ, μελλοντες 2 πλειν τες κατα την Ασίαν τοπος, ανηχθημεν, οίος συν ἡμιν Αρίσαρχε Μακεδονος Θεσσαλονικέως. Τη τε ἑτερα κατηχθημεν εις Σιδωνα φις 3 λανθρώπως τε ὁ Ιελιος τῳ Παυλῳ χρησαμενος, επετρεψε προς φίλες πορευθενία επιμελείας τυχειν. Κάκείθεν αναχθεντες ὑπεπλευσα- 4 μεν την Κύπρον, δια το τες ανεμες ειναι εναν]ιες. Το, τε πελαγος 5 το κατα την Κιλικίαν και Παμφυλίαν διαπλευσανίες, κατήλθομεν εἰς Μυρα της Λυκιας. Κάκει ἑυρων ὁ ἑκαζοναρχος πλοιον Αλεξανδρινον 6 πλεον εις την Ιταλίαν, ενεβίβασεν ήμας εις αυτο. Εν ἱκαναις δε 7 ἡμεραις βραδυπλουντες, και μολις γενόμενοι κατα την Κνίδον, μη προστ εων ος ήμας τις ανεμε, ὑπεπλεύσαμεν την K ρητην κατα Σαλμώνην Μολις τε παραλεγομενοι αυτην, ηλθομεν εις τοπον τινα καλεμενον Κα- 8 λες λιμενας, ᾧ είγυς ην πολις Λασαία. Ικανε δε χρονε διαγενομε- 9 18, και ούτος ηδη επισφαλές τε πλοος, δια το και την νηςείαν ήδη παρεληλυθέναι, παρῄνει ὁ Παυλος, Λεγων αυτοις, Ανδρες, θεωρω ότι 10 μετα ύβρεως και πολλης ζημίας & μόνον τε φορτε και τε πλοιο, αλλά και των ψυχων ήμων μελλειν εσεσθαι τον πλεν. Ὁ δὲ ἑκατονταρχος 11 τῷ κυβερνητη και τω ναυκληρῳ επείθετο μαλλον η τοις ύπο τε Παυλε Ανευθετε δε τα λιμενος ὑπαρχοντος προς παραχειμασίαν, 12 οἱ πλειες έθεντο βελην αναχθηναι κακείθεν, είπως δυναινο καταντησανΤες εις Φοινικα παραχειμασαι, λιμενα της Κρητης βλεπον]α κατα Λιβα και κατα Χωρον. Ὑποπνεύσαντος δε Νοτε, δόξαντες της προθέσεως 13 λεγομενοις. 14 κεκράτηκεναι, αραντες ασσον παρελεγοντο την Κρήτην. Μετ' & πολυ ४ δε εβαλε κατ' αυτης ανεμος τυφωνικος, ὁ καλέμενος Ευροκλύδων. 15 Συναρπασθεν]ος δε τε πλοία, και μη δυνάμενα αντοφθαλμειν τῳ ανεμῳ, 16 επιδοντες εφερομεθα. Νησιον δε τι ὑποδραμον]ες καλεμενον Κλαυδην, 17 μολις ισχύσαμεν περικράζεις γενεσθαι της σκάφης, Ἡν αρανίες, βοη θείαις εχρωνο, ὑποζωννυν)ες το πλοιον φοβεμενοι τε μη εις την Συρίου Σφοδρώς δε χει 18 εκπεσωσι, χαλασανες το σκευος, έτως εφερον]α. Και τη τρίτη αυτοχειρες Μητε δε ήλιε, μητε ας ρων επιφαι νον]ων επι πλείονας ἡμέρας, χειμωνος τε ουκ ολιγε επικείμενε, λοιπον πε21 ριηρειτο πασα ελπις τε σώζεσθαι ἡμας. Πολλης δε ασιτίας ύπαρ χέσης, τοτε ςαθεις ὁ Παυλος εν μέσῳ αυτών, είπεν, Εδει μεν, ω ανδρες, πειθάρχησαν]ας μοι, μη ανάγεσθαι απο της Κρητης, κερδησαι τε την 22 ύβριν ταυτην και την ζημιαν. Και τανυν παραινω μας ευθυμειν 23 αποβολη γαρ ψυχης εδεμια εται εξ ύμων, πλην τε πλοιο. Παρεξη 24 γαρ μοι τη νυκτι ταυτῇ αγίελος τ8 Θες & ειμι, ᾧ και λατρευω, Λε γων, Μη φοβε Παύλε Καισαρι σε δεν παραςηναι και ιδε, κεχαρίσαι 25 σοι ὁ Θεος παλας τες πλεονας μετα σε. Διο ευθυμειτε ανδρες ̇ πιςεύω γαρ τῳ Θεῳ ὅτι έτως εςαι καθ ̓ ὁν τροπον λελαληται μοι. 15 Εις νησον δε τινα δει ήμας εκπεσειν. Ὡς δε τεσσαρεσκαιδεκατη νυξ κατα μεσον της νυκ]ος ὑπε 26 27 εγενέ]ο, διαφερομενων ήμων εν τῳ Αδρια, 28 νουν οι ναυται προσαγειν τινα αυτοις χωραν Και βολίσαντες, εὗρον οργυιας εικοσι Βραχυ δε διαςησαν]ες, και παλιν βολισαν]ες, εὗρον ορ29 γυιας δεκαπεντε. Φοβέμενοι τε μηπως εις τραχεις τοπες εκπέσωμεν, εκ πρυμνης ειψαντες αγκυρας τεσσαρας, ηύχοντο ήμεραν γενεσθαι. 30 Των δε ναύλων ζητενίων φυγειν εκ τε πλοια, και χαλασαντων την σκαφην εις την θάλασσαν, προφασει ώς εκ πρώρας μελλόντων αγκυρας εκλεινειν, 31 Ειπεν ὁ Παύλος τῳ ἑκατον]αρχῃ και τοις σρατιώταις, Εαν μη Στοι 32 μείνωσιν εν τω πλοιῳ, ὑμεῖς σωθηναι κ δύνασθε. Τοτε οἱ ςρατιωται 33 απεκοψαν τα σχοινια της σκάφης, και ειασαν αυτην εκπεσειν. Αχρ δε ξ εμελλεν ἡμερα γινεσθαι, παρεκαλει ὁ Παυλος ἁπαν]ας μεταλαβειν ¿ τροφής, λεγων, Τεσσαρεσκαιδεκατην σημερον ἡμεραν προσδοκώντες, ασι34 τοι διαλελειτε, μηδεν προσλαβομενοι Διο παρακαλω ύμας προσλα βειν τροφής, τετο γαρ προς της υμετερας σωτηρίας ὑπαρχει" εδένος γαρ ύμων ύμων θριξ εκ της κεφαλης πεσειται. Είπων δε ταυτα, και λαβων 35 αξίον, ευχαρίσησε τῷ Θεῷ ενώπιον πάντων, και κλασας ηρξατο εσθίειν. Ευθυμοι δε γενόμενοι παντες, και αυτοι προσελαβον ο τροφης. θάλασσαν. 35 Ημεν 37 Koge- 38 δε εν τῳ πλοιῳ αἱ πάσαι ψυχαί, διακοσιαι ἑβδομηκοντα ἑξ. σθεντες δε τροφης, εκεφιζον το πλοίον, εκβαλλομενοι τον σιτον εις την Ότε δε ήμερα εγενετο, την γην ουκ επεγινωσκον ̇ κολπον 39 δε τινα κατενουν εχόν]α αιγιαλον, εἰς ὃν εβελευσαντο, ει δυναινο, εξωσαι το πλοιον. Και τας αγκύρας περιελοντες ειων εις την θαλασσαν, 40 άμα ανείλες τας ζευκληρίας των πηδαλίων και επαρανες τον αρτεμονα τη πνευση, κατείχον εις τον αιγιαλον. Περιπεσοντες δε εις τοπον διθα- 41 λασσον, επωκειλαν την ναυν και ἡ μεν πρώρα ερείσασα εμεινεν ασάλευτος, δε ελυέο ύπο της βιας των κυμάτων. Των δε σρατιωτων 42 βέλη εγενετο ἵνα τις δεσμώ ας αποκλεινωσι, μη τις εκκολυμβησας διαφυγαιο Ὁ δὲ ἑκατονταρχος, βελομενος διασώσαι τον Παυλον, εκωλυ- 43 σεν αυτές τε βελευμάζος, εκέλευσε τε τις δυναμένες κολυμβαν, αποῤῥιανίας πρώτες επι την γην εξιέναι Και τες λοιπες, ες μεν επι σα- 44 νισιν, ἐς δε επι τινων των απο το πλοις. και έτως εγενετο πανίας δια σωθηναι επι την γην. πρυμνα Κ Ε Φ. κη. ΚΑΙ T. Paul, having appealed to the judgmentfeat of Cafar, ST Julius, a Roman Centurion, to be transported forthwith to Italy. As the occurrences were remarkable, and the Apostle experienced great deliverances during this voyage, he is very particular in the description of it. He does not, however, tell us the port he first failed from: nor is it at all material. It is faid in the narrative, that they came the next day to Sidon from which circumftance it is probable they set out from Ptolemais, or, as it was originally called, Acon : Grotius A 2 is. is of opinion they went from Cæfarea. Weighing from Sidon they paffed under Cyprus, because the wind was contrary; and coafting Cilicia and Pamphylia they arrived at Myra in Lycia. Hitherto they had failed in a ship of Adramyttum; from which they were now shifted to one of Alexandria, that was failing to Italy. And making in many days but a flow progrefs, and with difficulty getting to the height of Cnidos, the wind ftill continuing unfavourable, they fhaped their course fouth, to the most eastern point of Crete, under the promontory Salmone: and having hardly weathered that headland, they came to a port called the Fair Havens, near the city Lafea. Which port not being commodious to winter in, it was thought adviseable to try, if by any means they might attain to Phenice, and there winter. This was likewise a haven of Crete, that lay open to the north-west and south-west winds. They accordingly fet fail; and had the advantage of a fouthern breeze, that fprung up, and carried them close under land. But in a short time a turbulent and tempeftuous wind beat upon the coast; and that with fuch fury and violence, that they were not able avropaλμe, to face it: fo that, running close under the island Clauda, and being obliged to let the ship drive, they overshot the haven Phenice: and, after beating the feas fourteen days at the mercy of the tempeft, they found themselves at last in the Adria, and were wrecked upon the island Melita. This wind is faid to have been aveμos Tußwvixos, a typhonic wind or hurricane, and was called by the mariners Euroclydon. This is a fhort and fuccinct account of all that is relative to the navigation and journal of the Apostle. In which there are two circumstances that I shall make fome remarks upon : the one is the tempeftuous Wind before mentioned; the other is the Ifland, on which they were caft away. In respect to the Wind, St. Luke, Chap. xxvii. . 14. of the Alts, gives this particular account of it—Μετ' ου πολυ δε εβαλε κατ' κατ' αυτης ανεμος τυφωνικος, ὁ καλεμενος Ευροκλύδων. The reafon of my taking notice of this paffage is, that the Alexandrine MS. has a different reading; as has likewise the Vulgate, and all the translations from it: which reading is countenanced by many learned men; though there is no reason, that I can see, to admit any alteration. Bochart, Grotius, and Bentley, great and respectable names, (not to mention others) are offended at the prefent reading Ευροκλύδων; and think Ευρακυλων, or, as the Vulgate has it, Euroaquilo to be more agreeable to the truth. Dr. Bentley especially, in his excellent remarks upon Free-thinking, is very full upon this head. As his criticism is in this place very extraordinary, I will present it to the reader at large; and then subjoin my own reasons for being intirely of a different opinion. He argues in this wife -"The wind Euroclydon was never heard of but here: it's compounded of ευρος and "Audov, the wind and the waves; and it seems plain à priori "from the difparity of those two ideas, that they could not "be joined in one compound: nor is there any other example of the like compofition, But Eupaxuλwv, or, as the vul"gar Latin here has it, Euroaquilo (approved by Grotius and others) is fo appofite to the context, and to all the circum"stances of the place; that it may fairly challenge admit"tance, as the word of St. Luke. 'Tis true, according to "Vitruvius, Seneca, and Pliny, who make Eurus to blow from "the winter folftice, and Aquilo between the fummer folstice " and the north point; there can be no fuch wind nor word as Euroaquilo: because the Solanus or Apheliotes from the cardinal point of east comes between them. But Eurus is "here to be taken, as Gellius II. 22. and the Latin poets ufe "it, for the middle æquinoctial eaft, the fame as Solanus: and "then in the table of the twelve winds according to the an"tients, between the two cardinal winds Septentrio and Eurus, "there are two at stated distances, Aquilo and Kamias. The "Latins 1 |