OF THE WIND EUROCLY DO N. Ω ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ. Κ Ε Φ. κζ. τον τε Σ δε εκρίθη τε αποπλειν ήμας εις την Ιταλίαν, παρεδίδεν Παυλον και τινας ἑτερες δεσμώ]ας ἑκατον]αρχη, ονομα]ι Ιελιῳ, σπειρης Σεβαςης. Επιβαντες δε πλοιῳ Αδραμυτηνῳ, μελλοντες 2 πλειν τες κατα την Ασίαν τοπες, ανηχθημεν, οίος συν ἡμῖν Αρίσαρχε Μακεδονος Θεσσαλονικέως. Τη τε ἑτερα κατηχθημεν εις Σίδωνα φι- 3 λανθρώπως τε ὁ Ιελιος τῳ Παυλῳ χρησαμενος, επετρεψε προς φίλες πορευθενία επιμελειας τυχειν. Κάκείθεν αναχθεντες ὑπεπλευσα- 4 μεν την Κύπρον, δια το τες ανεμες ειναι εναντιος. Το, τε πελαγος 5 το κατα την Κιλικίαν και Παμφυλίαν διαπλευσαντες, κατηλθομεν εις Μυρα της Λυκίας. Κάνει ευρων ὁ ἑκατον]αρχος πλοιον Αλεξανδρινον 6 πλεον εις την Ιταλίαν, ενεβίβασεν ήμας εις αυτο. Εν ικαναις δε 7 ἡμεραις βραδυπλοεντες, και μόλις γενομενοι κατα την Κνίδον, μη προστ εώνος ήμας το ανεμ8, ὑπεπλευσαμεν την Κρητην κατα Σαλμώνην Μολις τε παραλεγόμενοι αυτην, ηλθομεν εις τοπον τινα καλεμενον Κα- 8 λες λιμενας, ᾧ είγυς ην πολις Λασαία. Ικανε δε χρονο διαγενομε- 9 νε, και ονος ηδη επισφαλες το πλοος, δια το και την νηςειαν ηδη παρεληλυθέναι, παρήνει ὁ Παυλος, Λεγων αυτοις, Άνδρες, θεωρω ότι 10 μετα ὕβρεως και πολλης ζημίας & μόνον τε φορτε και τα πλοις, αλλά και των ψυχων ἡμων μελλειν εσεθαι τον πλεν. Ὁ δὲ ἑκατονταρχος ΙΙ τῳ κυβερνητη και τω ναυκληρῳ επείθετο μάλλον η τοις ύπο τε Παυλε Ανευθετε δε τε λιμενος ὑπαρχοντος προς παραχειμασίαν, 12 οἱ πλειες εθεντο βελην αναχθηναι κακείθεν, είπως δυναιντο καταντησαν λες εις Φοινικα παραχειμασαι, λιμενα της Κρητης βλεπον]α κατα Λιβα Ὑποπνεύσαντος δε Νοτε, δόξαντες της προθέσεως 13 λεγομένοις. και κατα Χωρον. 14 κεκρατηκέναι, αραντες ασσον παρελεγοντο την Κρητην. Μετ' & πολυ δε έβαλε κατ' αυτης ανεμος τυφωνικος, ὁ καλέμενος Ευροκλύδων. 15 Συναρπασθεν]ος δε τε πλοις, και μη δυναμένες αντοφθαλμειν τῳ ανεμῳ, 16 επιδοντες εφερομεθα. Νησιον δε τι ὑποδραμον]ες καλέμενον Κλαυδην, 17 μολις ισχυσαμεν περικράζεις γενεσθαι της σκαφης, Ἡν αρανίες, βοηθείαις εχρώντο, υποζωννυνες το πλοιον φοβέμενοι τε μη εις την Συρτιν 18 εκπεσωσι, χαλασανες το σκευος, έτως εφερον]ο. 19 μαζομενων ἡμων, τη έξης εκβολήν εποιείτο 20 την σκευην τ8 πλοις εῤῥιψαμέν. Σφοδρώς δε χει Και τη τρίτη αυτοχειρες Μητε δε ήλιε, μητε ας ρων επιφαι νον]ων επι πλείονας ἡμέρας, χειμωνος τε ουκ ολίγε επικειμενο, λοιπον πε21 ριηρειτο πασα ελπις τε σώζεσθαι ἡμας. Πολλης δε ασιτίας ὑπαρ χεσης, τοτε ςαθεις ὁ Παυλος εν μέσῳ αυτών, είπεν, Εδει μεν, ω ανδρες, πειθαρχήσανίας μοι, μη ανάγεσθαι απο της Κρητης, κερδησαι τε την Και τανυν παραινω μας ευθυμειν 22 ύβριν ταυτην και την ζημίαν. 23 αποβολη γαρ ψυχης εδεμια εται εξ ύμων, πλην τε πλοις. Παρες η 24 γαρ μοι τη νυκτι ταυτη αγίελος τε Θε8 & ειμι, ᾧ και λατρεύω, γων, Μη φοβε Παύλε Καισαρι σε δει παραςηναι και ιδε, κεχαρίσαι 80 Θεος παντας τες πλεοντας μετα σε Διο ευθυμειτε ανδρες πιςεύω γαρ τῳ Θεῳ ὅτι έτως εςαι καθ ̓ ὁν τροπον λελαληται μοι. 15 Εις νησον δε τινα δει ήμας εκπεσειν. 25 27 σου εγενετο, διαφερομένων ήμων εν τω Αδρια, Ὡς δε τεσσαρεσκαιδεκατη νυξ κατα μεσον της νυκίος ὑπε 28 νοαν οι ναυται προσαγειν τινα αυτοις χωραν Και βολίσαντες, εὗρον οργυιας εικοσι· Βραχυ δε διαζησανίες, και παλιν βολισαν]ες, εὗρον ορ29 γυιας δεκαπεντε. Φοβέμενοι τε μηπως εις τραχεις τοπες εκπέσωμεν, εκ πρύμνης ρίψαντες αγκυρας τεσσαρας, ηύχοντο ήμεραν γενεσθαι. 30 Των δε ναύλων ζητενίων φυγειν εκ τε πλοις, και χαλασαντων την σκαφην εις την θάλασσαν, προφασει ώς εκ πρώρας μελλόντων αγκυρας εκλεινειν, 31 Είπεν ὁ Παυλος τῷ ἑκαλοίαρχη και τοις σραλιώταις, Εαν μη έτοι 32 μείνωσιν εν τῳ πλοιῳ, ὑμεῖς σωθηναι 8 δύνασθε. Τοτε οἱ σρατιωται 33 απεκοψαν τα σχοινια της σκάφης, και ειασαν αυτην εκπεσείν. Αχρι δε & εμελλεν ἡμερα γινεσθαι, παρεκαλει ὁ Παυλος ἁπαν]ας μεταλαβείν τροφής, λεγων, Τεσσαρεσκαιδεκατην σημερον ἡμεραν προσδοκων]ες, ασι 34 τοι διατελείτε, μηδεν προσλαβομενοι Διο παρακαλω ύμας προσλα βειν τροφης, τετο γαρ προς της υμετερας σωληρίας υπαρχει αδενος γαρ ὑμων ύμων θριξ εκ της κεφαλης πεσειται. Ειπων δε ταυτα, και λαβων 35 αρίου, ευχαρίσησε τῷ Θεῷ ενώπιον πάντων, και κλασας ηρξαιο εσθίειν. Ευθυμοι δε γενομενοι παντες, και αυτοί προσελαβον ο τροφής. ai δε εν τῳ πλοιῳ αἱ πασαι ψυχαι, διακοσιαι ἑβδομηκοντα ἑξ. 36 Ημεν 37 Κορε 38 σθεντες δε τροφης, έκεφιζον το πλοίον, εκβαλλόμενοι τον σιτον εις την θαλασσαν. Ότε δε ήμερα εγενέο, την γην ουκ επεγινωσκον ̇ κολπον 39 δε τινα κατενουν εχοντα αιγιαλον, εἰς ὃν εβελευσαντο, ει δύναιντο, εξωσαι το πλοιον. Και τας άγκυρας περιεχονίες είων εις την θάλασσαν, 40 άμα ανείλες τας ζευκτηριας των πηδαλίων και επαρανίες τον αρτεμονα τη πνευση, κατείχον εις τον αιγιαλον. Περιπεσοντες δε εις τοπον διθα- 41 λασσον, επωκειλαν την ναυν και η μεν πρωρα ερεισασα εμεινεν ασαλευτος, * δε πρυμνα ελυέτο ύπο της βιας των κυματων· Των δε σρατιωτων 42 βέλη εγενετο ἵνα τις δεσμώας αποκλεινωσι, μη τις εκκολυμβητας διαφυγοι. Ὁ δὲ ἑκα ον]αρχος, βελομενος διασωσαι τον Παύλον, εκωλυ- 43 σεν αυτές τε βελευμάζος, εκέλευσε τε τες δυναμενες κολυμβάν, απορρι ψαντας πρωτες επι την γην εξιέναι Και τες λοιπες, ες μεν επι σα- 44 νισιν, δε επί τινων των απο το πλοις. και έτως εγενετο πανίας διασωθηναι επι την γην. ΚΑ ΚΕΦ. κη. Α1 διασωθεντες, τοτε επεγνωσαν ότι Μελίτη ή νησος καλειται. δε βαρβαροι παρείχον 8 την τυχεσαν φιλανθρωπίαν ἡμιν. ४ T. Paul, having appealed to the judgmentfeat of Cafar, Sis, with to charge of ST is, with several other prifoners, committed to the charge of Julius, a Roman Centurion, to be tranfported forthwith to Italy. As the occurrences were remarkable, and the Apostle experienced great deliverances during this voyage, he is very particular in the description of it. He does not, however, tell us the port he first failed from: nor is it at all material. It is faid in the narrative, that they came the next day to Sidon: from which circumstance it is probable they fet out from Ptolemais, or, as it was originally called, Accn : Grotius is of opinion they went from Cæfarea, Weighing from Sidon they paffed under Cyprus, because the wind was contrary; and coafting Cilicia and Pamphylia they arrived at Myra in Lycia. Hitherto they had failed in a ship of Adramyttum; from which they were now shifted to one of Alexandria, that was failing to Italy. And making in many days but a flow progress, and with difficulty getting to the height of Cnidos, the wind still continuing unfavourable, they shaped their course south, to the most eastern point of Crete, under the promontory Salmone: and having hardly weathered that headland, they came to a port called the Fair Havens, near the city Lafea. Which port not being commodious to winter in, it was thought adviseable to try, if by any means they might attain to Phenice, and there winter. This was likewise a haven of Crete, that lay open to the north-west and south-weft winds. They accordingly fet fail; and had the advantage of a fouthern breeze, that fprung up, and carried them close under land. But in a short time a turbulent and tempestuous wind beat upon the coaft; and that with fuch fury and violence, that they were not able avropaλμew, to face it: fo that, running close under the island Clauda, and being obliged to let the ship drive, they overshot the haven Phenice: and, after beating the feas fourteen days at the mercy of the tempeft, they found themselves at last in the Adria, and were wrecked upon the island Melita. This wind is faid to have been aveμos TuQwvinos, a typhonic wind or hurricane, and was called by the mariners. Euroclydon. This is a fhort and fuccinct account of all that is relative. to the navigation and journal of the Apostle. In which there are two circumstances that I shall make some remarks upon : the one is the tempeftuous Wind before mentioned; the other is the Ifland, on which they were caft away. In respect to the Wind, St. Luke, Chap. xxvii. . 14. of the Acts, gives this particular account of it— Μετ' ου πολυ δε εβαλε κατ' κατ' αυτής ανέμος τυφωνικος, ὁ καλεμενος Ευροκλύδων. The reafon of my taking notice of this paffage is, that the Alexandrine MS. has a different reading; as has likewife the Vulgate, and all the translations from it: which reading is countenanced by many learned men; though there is no reason, that I can fee, to admit any alteration. Bochart, Grotius, and Bentley, great and respectable names, (not to mention others) are offended at the prefent reading Ευροκλύδων; and think Ευρακυλων, or, as the Vulgate has it, Euroaquilo to be more agreeable to the truth. Dr. Bentley especially, in his excellent remarks upon Free-thinking, is very full upon this head. As his criticism is in this place very extraordinary, I will prefent it to the reader at large; and then subjoin my own reasons for being intirely of a different opinion. He argues in this wife -"The wind Euroclydon was never heard of but here: it's compounded of ευρος and "Audy, the wind and the waves; and it feems plain à priori " from the disparity of those two ideas, that they could not "be joined in one compound: nor is there any other exam"ple of the like compofition, But Eupanuλwv, or, as the vul gar Latin here has it, Euroaquilo (approved by Grotius and "others) is fo appofite to the context, and to all the circum"ftances of the place; that it may fairly challenge admit tance, as the word of St. Luke. 'Tis true, according to Vitruvius, Seneca, and Pliny, who make Eurus to blow from "the winter solstice, and Aquilo between the summer solstice "and the north point; there can be no such wind nor word as Euroaquilo: because the Solanus or Apheliotes from the "cardinal point of east comes between them. But Eurus is "here to be taken, as Gellius II. 22. and the Latin poets ufe " it, for the middle æquinoctial eaft, the fame as Solanus: and "then in the table of the twelve winds according to the antients, between the two cardinal winds Septentrio and Eurus, "there are two at stated distances, Aquilo and Kamias. The "Latins |